is een woord, dat eerst in de nieuwere tijd in de Franse taal werd ingevoerd en waarmede men het gedrag en de gevoelens aanduidt van hen, die met grenzenloze bewondering tegen hun eigen vaderland opzien en daarbuiten niets goeds kunnen vinden, althans niet willen erkennen, dat aldaar iets beters kan bestaan dan in hun eigen land. Het woord is afgeleid van een oude grenadier, Chauvin geheten, die telkens optrad in de vlugschriften, tekeningen, enz., waarmede men na Napoleons terugkeer van Elba stemming voor hem zocht te maken.
Het woord kwam in gebruik door Scribe’s toneelstuk Le Soldat laboureur,-waarvan de hoofdpersoon Chauvin heet,of volgens anderen door de gebroeders Théodore en Hippolyte Cognard in het blijspel: La Cocarde tricolore, dat 19 Mrt 1831 voor de eerste maal werd opgevoerd in het Théâtre des Folies Dramatiques te Parijs. Daarin toch komt een soldaat voor met de naam Chauvin, die enige coupletten zingt met het refrein: ,,J’ suis Français, j’ suis Chauvin, J’ tape sur le Bédouin”. Na die tijd heeft het woord chauvinisme in bovengemelde betekenis burgerrecht verkregen, ja, men heeft haar nog uitgebreid door er elke partijkeuze door aan te duiden, die niet op goede gronden, maar op een dweepziek gevoel berust.
