eigenl. „Klein kasteel”, was het oude versterkte bruggenhoofd aan de rechter Seineoever, bij de Pont-au-Change, in 1802 afgebroken, waar de „prévôt” van Parijs de rechtspraak uitoefende. Na het Parlement van Parijs was het de belangrijkste rechtbank van Frankrijk; ten tijde van de Revolutie waren er 64 raadsheren.
De procesgang en het toegepaste recht kennen wij o.a. voor de 13de eeuw uit de Anciennes Constitutions du Châtelet (ed. Laurière 1777; ed. Ch. Mortet 1883, met belangr. inl.), voor de 14de eeuw uit de Coutumes Notoires du Châtelet, die in 186 artikelen beslissingen uit de jaren 13001387 over de Coutume de Paris geven, en uit de Stylus Curiae Parliamenti van de advocaat bij het Parlement, Guillaume du Breuil (1330) (ed.
F. Aubert 1909).Lit.: Registre Criminel du Châtelet de Paris de 6 Sept. 1389 à 18 mai 1392 (ed. Soc. des Bibliophiles frç., 2 dln 1861); G. Fagniez, Fragments d’un répertoire de jurisprud. parisienne, in: Mém. de la Soc. de l’Hist. de France, dl XVII ; L. Tan on, L’Ordre du proces civil au XIV siècle au Châtelet (1886) ; L.
Batiffol, Le Châtelet de Paris vers 1400 in: Rev. Histor. 1896; Olivier-Martin, Sentences Civiles du Châtelet de Paris, 1395-1505, in Nouv. Rev. histor. de droit 1913 en 1914 (ook afzond.); Olivier Martin, Un Costumier de Châtelet de la hn du XVe siècle (1907) ; Idem, Hist. de la Coutume de la Prévôté et vicomté de Paris (1922 v.).
