Engels romanschrijfster (Thornton, Yorkshire, 21 Apr. 1816-Haworth 31 Mrt 1855), was de dochter van de Ierse geestelijke Patrick Brontë (Prunty) en gaf aan verschillende scholen in Engeland en te Brussel les. In 1846 verscheen een dichtbundel van de drie zusters Brontë (Poems by Currer, Ellis & Acton Bell), die geen succes had, later schreef ieder afzonderlijk een roman.
Die van Emily (Wuthering Heights) en Anne (Agnes Grey) vonden spoedig een uitgever,
The Professor (van Charlotte) niet, zgn. omdat de intrige niet voldoende ontwikkeld was. Zonder zich te laten afschrikken, begon zij nu aan het boek, dat haar op slag beroemd maakte: Jane Eyre (1847). Dit werd gevolgd door Shirley (1849) en Villette (1853). In 1854 trouwde zij met haars vaders „curate”, Arthur Bell Nicholls, die zich verzette tegen voortzetting van haar letterkundige arbeid.
Haar werkwijze lijkt op die van Thackeray: simpele „intriges”, die aanleiding geven tot het ontwikkelen van dramatische situaties, benevens karakterstudies, waarvoor levende personen het materiaal verschaften. Zij tekende zichzelf zoals zij min of meer was in Jane Eyre en in Lucy Snowe, de heldin van Villette; en geïdealiseerd in Caroline Helstone (Shirley). Haar stijl is raak en fors en vergoedt ruimschoots de technische gebreken, waarvan geen van haar drie boeken vrij is, Villette nog het meest.
