afkomstig van het Latijnse woord intricare (verwikkelen), noemt men een kunstige, listige verbinding of verwikkeling van daden en personen tot een bepaald doel. In het drama verstaat men daaronder de min of meer toevallige of opzettelijk bijgebrachte omstandigheden, waardoor de hoofdpersonen belemmerd, op het dwaalspoor geleid en in verlegenheid gebracht worden.
In elk drama, inzonderheid in het blijspel, heeft men zulk een intrige, en als deze laatste op de voorgrond staat, zodat de karakters aan haar ontknoping dienstbaar gemaakt zijn, dan geeft men aan zulke drama’s de naam van intrigestukken. Tot de beste van die soort behoren de Spaanse mantelen degenstukken (comedias di capa y espada) en Le mariage de Figaro van Beaumarchais.
