Italiaans schrijver (Brivio 8 Dec. 1804 - Milaan n Mrt 1895), van buitengewone vruchtbaarheid, schreef als jong leraar te Como een romantisch gedicht Algiso (1828), daarna zijn eerste geschiedkundige werk, Storia della Città e della Diocesi di Como (i829-’3i). In 1832 werd hij te Milaan tot leraar benoemd, weldra ook tot stadsarchivaris.
Hier leerde hij Manzoni kennen. Uit die tijd dateert La Lombardia nel secolo XVII, een commentaar bij Manzoni’s roman I Promessi Sposi. Door de Oostenrijkers in de gevangenis geworpen, schreef hij daar een goede historische roman, Margherita Pusterla (1838), die veel opgang maakte, maar vooral verwierf hij naam door zijn velerlei historische studiën. Zijn Reminiscenze su Alessandro Manzoni (1882) vertonen gebrek aan objectiviteit, waaraan meer van zijn werken lijden. In 1838 verscheen het eerste der 35 dln van zijn Storia miversale, die in 1846 voltooid werd.
Hiermee staan bijna alle andere historische werken van Cantu in verband. Hun wetenschappelijke waarde is matig, maar wel heeft hij een groot aantal belangrijke feiten aan het licht gebracht. Hij schreef ook over Parini, Monti, de carbonari, voorts over Victor Hugo en Byron en publiceerde opvoedkundige werken.Lit.: G. Mazzoni, Elogio di C. C., in Atti della R. Acc. della Crusca (Firenze 1899); P.
Manfredi, C. C. (biogr. met inedita enz.) (Torino 1905); B. Croce, in Storia della Storiografia ital. nel sec. XIX (Bari 1921).
