Frans woord, dat oorspronkelijk de zaal aanduidt, waar Jezus zijn leerlingen samenbracht om de Eucharistie te nuttigen. (Cenaculum, van Cena = avondmaal). Onder Cénacle verstaat men ook een kring van vrienden, die dikwijls een gezamenlijk doel nastreefden.
De Franse literatuurgeschiedenis verstaat onder Cénacle de kring van schrijvers, die in de eerste helft der 19de eeuw de romantische beweging hielpen grootmaken. In 1823 noemde men aldus de schrijversbent, die meewerkte aan de Muse Française. Deze Cénacle werd o.m. gevormd door Charles Nodier, A. Soumet, Guiraud, Victor Hugo, Alfr. de Vigny, Antony en Emile Deschamps enz. Nadat de Muse Française ophield te bestaan (1824), bleef de Cénacle bestaan en nog anderen als Sainte-Beuve, David d’Angers en Alfr. de Musset voegden zich bij de vorigen.
Sinds 1828 was Victor Hugo de erkende leider. De samenkomsten hadden plaats bij Nodier, op de Bibliothèque de l’Arsenal, bij Hugo, Rue Notre-Dame-des-Champs of bij Em. Deschamps, Rue de la Ville-l’Evêque.Lit.: H. Girard, Le Centenaire du premier Cénacle romantique et de la „Muse française” 1823-1824 (Paris 1926).
