(van het Latijnse calx, kalk, eigenlijk op verse kalk nadrukken) betekent een tekening op doorschijnend papier, calqueerlinnen of op een andere stof natrekken.
Het calqueerpapier, in gebruik voor het doortrekken van werktekeningen, is dun, geelbruin of blauwgrijs, zeer doorzichtig en zo dicht, dat O.I. inkt er slechts weinig op doorvloeit. Het wordt onderscheiden in natuur-calqueerpapier en gevette soorten. Het eerste wordt vervaardigd van goed uitgemalen vlas of hennep of van stro; het bevat geen vulstoffen, is met hars gelijmd en vaak van dierlijke oppervlaktelijming voorzien.
De gevette soorten bestaan uit velin- of zijdepapier, dat bestreken is met een of andere olie of met vernis. Men moet hiertoe beide zijden van het papier afwisselend op een met olie ingesmeerde steen leggen, persen en dan in half droge toestand aan beide zijden bestrijken met een mengsel van twee delen kopalhars of barnsteen in lijnolievernis. Daarna laat men het drogen, wast het af met zeepwater en met zuiver koud water, droogt het weer in de pers en haalt het ten slotte, hoewel niet te sterk, door de satineermachine. Voor tekeningen, die veel door de handen gaan, is het eerste te verkiezen wegens de grotere sterkte.
Carbonpapier wordt tot de calqueerpapieren gerekend.
Een calque is een doortrektettening, die wordt gebruikt om na te gaan of de verschillende onderdelen van een drukvorm juist zijn geplaatst.
