(John), Engels wiskundige (Edmonton, Middlesex, 18 Aug. 1685 - Somerset House 29 Dec. 1731), studeerde te Cambridge en vestigde zich na voltooiing van zijn studie als privaatgeleerde te Londen. Hij was van 1714-1718 secretaris van de Royal Society.
Zijn werk Methodus Incrementorum Directa et Inversa (London 1715) was baanbrekend op het gebied van de hogere wiskunde. Het bevat onder meer de toepassing der infinitesimaalrekening op verschillende problemen (trilling van snaren, capillaire verschijnselen, berekening van logarithmen, orthogonale trajectoren), maar zijn grootste verdienste is gelegen in de afleiding van een reeksontwikkeling voor een algemene functie van één veranderlijke, die voor de verdere ontwikkeling der functietheorie van fundamenteel belang is gebleken en waarvan eerst in 1772 door Lagrange het belang werd ingezien. Na 1715 lagen zijn studies meer op filosofisch en religieus terrein.Bibl.: Methodus incrementorum directa et inversa (1715, fac. uitg. Berlin 1862); New Principles of Linear Perspectives (1715); Contemplatio philosophica (posth. uitg. d. Sir W. Young, 1793).
Lit.: H. Auchter, B. T., der Mathematiker und Philosoph, diss. Marburg (1937).
Cirkel van Taylor
wordt soms de kromtecirkel van een vlakke kromme genoemd, ofschoon de prioriteit betreffende de formule voor de kromtestraal aan De l’Hospital toekomt.
Lit.: J. Hadamard en S. Mandelbrojt, La série de T. et son prolongement analytique (Paris 1901, 2de dr. 1927).
