is een vulkaan op de grens van de afdelingen Malang en Probolinggo van Java en vormt de enig werkende vulkaan in de groep van het Tenggergebergte. Hij wordt door de Tenggerezen als heilig beschouwd, terwijl men zijn naam in verband brengt met Bramah.
De kraterrand ligt 2300 m boven de zeespiegel. De krater is trechtervormig en heeft een middellijn van 600 m. De berg verheft zich uit de Dasar of Zandzee, de oude kraterbodem van het Tenggergebergte tot een hoogte van slechts 200 m. De krater is in de loop van de laatste eeuw herhaaldelijk van gedaante veranderd in verband met de graad van werkzaamheid.
Soms was er een meer in, in tijden met grotere werkzaamheid was hij droog. Uitbarstingen zijn o.a. bekend van de jaren 1804, 1815, 1825 en 1829. Van 1835-1842 verkeerde de vulkaan in rust en was er een kratermeer aanwezig. Aserupties vonden verder o.a. plaats in 1856, 1921-1923 en 1929.
Schade wordt door deze uitbarstingen niet veroorzaakt, aangezien de as voor het grootste gedeelte in de Zandzee terecht komt.
