Frans journalist, essayist en dichter (Perpignan 1 Apr. 1909 - gefusilleerd Rennes 6 Febr. 1945), kreeg zijn opleiding eerst te Perpignan, later (van 1925 af) te Parijs. Hij sloot zich reeds op jeugdige leeftijd aan bij de „Action Française” van Maurras, waarvan hij tot aan Wereldoorlog II redactiesecretaris was, van 1937-1943 was hij hoofdredacteur van het weekblad „Je suis partout”.
Bovendien is hij jaren een der directeuren van het uitgevershuis Plon geweest.Hoewel hij betrekkelijk veel heeft geschreven, o.a. ook door zijn politieke tegenstanders geroemde proeven van geschiedschrijving, Le siège de l’Alcazar (Paris 1936), een Histoire de la Guerre d’Espagne (Paris 1939) en een Histoire du Cinéma (Paris 1935) blijft Brasillach’s belangrijkste werk ongetwijfeld zijn Notre Avant-Guerre (Paris 1941), een overzicht van leven en streven van de artistieke Franse jeugd tussen 1925 en 1939. Het is met grote objectiviteit geschreven en het geeft van de waarschijnlijk belangrijkste cultuurhistorische periode van de laatste honderd jaar een indringend, meeslepend en bovendien uiterst gedocumenteerd beeld. Als romanschrijver is hij minder belangrijk; hij stond in de aanvang onder invloed van Edmond Jaloux en in een boek als L’Enfant de la nuit wist hij zijn romantische figuren wel tot leven te brengen. Als dichter moet hij hoog worden aangeslagen: er verscheen slechts één bundeltje van hem: Poèmes de Fresnes (Louvain 1946; een clandestien te Parijs gedrukt en uitgegeven deeltje) dat hem echter laat kennen als een bijzonder fijnbesnaard poëet, die met de dood voor ogen, zich wist uit te drukken in een zuivere en simpele woordenkeus, welke aan André Chénier herinnert.
Over zijn veroordeling is veel te doen geweest en ze is nog steeds een onderwerp van polemiek. Het heet, dat een verzoek om gratie generaal de Gaulle, die geneigd was hem deze te geven, nooit heeft bereikt.
A. GLAVIMANS
Bibl.: behalve de in Notre Avant-Guerre genoemde werken, Poètes d’aujourd’hui (Paris 1944), Lettres à un soldat de la classe 60 (Paris 1943) en André Chenier (nog niet verschenen).
Lit.: Dominique Pado: Maurras, Beraud, Brasillach (Paris 1945); Jacques Isorni, Le procès de Robert Brasillach (Paris 1946).
