Portugees schrijver (Porto 1867-1930), was een der belangrijkste auteurs van zijn tijd. Henrique Perdigão vergelijkt zijn werk met dat van Richepin en noemt hem de grote zanger van het leven en lijden der armen, dat hij bij ervaring had leren kennen.
Zijn ouders zonden hem in 1888 naar de Militaire Academie te Lissabon; hoewel het militaire leven hem niet bekoorde, bracht hij het tot kapitein. In 1912 vroeg hij pensioen. Zijn journalistieke loopbaan begon hij te Porto, waar hij een dagblad stichtte dat een literaire inslag had, Correio da Manhã (Ochtendpost). Later heeft hij aan verschillende andere bladen in Portugal medegewerkt. Zijn eerste boek publiceerde hij op 18-jarige leeftijd, in samenwerking met andere schrijvers, Os nefelibatas getiteld. Daarna gaf hij in het licht: Impressões e païsagens (1890), História de um palhaço (1869), welk boek hem grote bekendheid gaf, O padre (1901), A farsa (1903) en Os pobres (1906) met een voorwoord van Guerra Junqueiro.Onder zijn werken op historisch en aardrijkskundig gebied noemen wij nog: A conspiração de 1817 (1914) en As ilhas desconhecidas, een beschrijving der Azoren.
