Italiaans architect en beeldhouwer (Bissone, bij Como, 25 Sept. 1599 - Rome 2 Aug. 1667), was een leerling van Carlo Maderna. Zijn eerste werk was de kerk San Carlo alle Quattro Fontane te Rome (1640-1647).
Andere werken van hem te Rome zijn het Oratorio di San Filippo Neri, de kerk Sant’ Ivo bij de Sapienza, de kerk van Sant’ Agnese (voltooid door Rainaldi) en de kerk van Sant’ Andrea delle Fratte. Zeer belangrijk ook is zijn verbouwing van de S. Giovanni in Laterano (1646-1649), waarbij hij op karakteristiek barokke wijze de grote zuilenorde toepaste. Buiten de kerkelijke bouwkunst is van hem te noemen de Villa Falconieri te Frascati, die echter eerst na zijn dood is uitgevoerd. Zijn voorliefde voor sterke plastiek, voor in elkaar grijpende ruimtevormen en voor de gecompliceerde planvorm maken hem, meer nog dan Bernini, tot de voornaamste architect van het Italiaanse Barok, die veel invloed heeft gehad op de verdere ontwikkeling der Zuid- en Middeleuropese bouwkunst.
