zijn schulden, ten laste van de failliete boedel als waren het eigen schulden hiervan ontstaan; zij staan tegenover de gewone schulden van de gefailleerde. Zij worden onmiddellijk door de curator voldaan alvorens het tot een verdeling komt van het actief.
In Frankrijk plaatst men dettes de la masse tegenover dettes dans la masse. De wet stempelt soms bepaalde schulden tot boedelschulden (artt. 28, 39 en 40 F.W.), doch veelal spruit het karakter van boedelschuld uit haar aard voort; zo zijn verbintenissen, aangegaan voor het beheer van de failliete boedel, boedelschulden. Boedelschulden kunnen vallen onder de algemene faillissementskosten, die worden omgeslagen over elk deel van de boedel (art. 182 F.W.), doch ook wel onder bijzondere, die op een bepaald boedelbestanddeel drukken (verg. Loeff, Handelingen der Ned. Jur. Ver. (1935), I, 1, blz. 6-9).Lit.: Molengraaff, De Faillissementswet (3de dr., bewerkt d. C. W. Star Busmann en H. R. Ribbius), blz. 208; Star Busmann, W. 12930; Smits, Handelingen der Ned.
Jur. Ver., 1935, I, 1, blz. 8-16.
