Frans romanschrijver en literair-historicus (Saint-Quentin 13 Dec. 1882), verwierf bekendheid door zijn Littérature française contemporaine (1927), waarin echter een teveel aan namen en een tekort aan karakteristieken. Anecdotische bijzonderheden over hedendaagse schrijvers gaf hij in Intimités littéraires (1932).
Bibl.: Romans: Bénoni (1907); La Dérive (1909); Barabour ou l’harmonie universelle, roman burlesque (1920); L’Ange qui pleure (1925); de Joodse cyclus in 3 dln (samen met Moïse Twersky): L’Epopée de Ménasché Foïgel (1927-1928); La femme maquillée (1932); L’Amie des hommes (1935); Quel homme es-tu ? (1936); L’Approbaniste (1937); Nathalie ou les enfants de la Terre (1938); Introïbo (1939). Critiek: Scènes de la vie littéraire à Paris (1918); Apollinaire vivant (1923); Les Ecrivains de Combat (1930); Max Jacob (1946); Vie de Balzac (nouv. éd., 1948), 2 vol.
