Indisch dramatisch dichter, die waarschijnlijk op het einde der 3de of het begin der 4de eeuw na Chr. leefde. Kâlidâsa vermeldt hem als voorganger, maar eerst in 1910 vond de Indische geleerde Ganapati Śâstri in Zuid-Indië een palmbladhandschrift met tien volledige drama’s en één fragment, waarbij zich later nog twee stukken voegden.
Het geheel werd uitgegeven in de Trivandrum Sanskrit Series. Zes stukken behandelen stof uit het Mahâbhârata, twee uit het Râmâyana, het Bâlacarita verhaalt de avonturen van de jonge Krsna, terwijl de overige stukken, waaronder Avimâraka en Svapnavâsavadattā een liefdesgeschiedenis bevatten. Interessant is vooral het fragment van Daridracârudatta als voorloper van het beroemde „Lemen Wagentje” (zie Mrcchakatika). Het is echter niet bewezen dat al deze werken aan Bhâsa dienen toegeschreven te worden en terecht ziet men in sommige stukken latere bewerkingen van Bhâsa’s drama’s.Bibl.: AI deze werken zijn uitgegeven door Ganapati Śâstri in de hoger vermelde reeks (1912-1934), en in het Eng ver, door A. C. Woolner en Lakshman Sarup (2 vol. Oxford 1930-1931). H. Weller vertaalde Bâlacarita.
Avimâraka en Vâsavadattā in het Duits (Leipzig 1922, 1924, 1926). A. Baston vertaalde dit laatste werk in het Frans (Paris 1914).
