Duits jurist (Wittenberg 27 Mei 1595 - Leipzig 30 Aug. 1666), zich noemende Benedictus Carpzovius, kan beschouwd worden als de grondlegger van de Duitse strafrechtswetenschap en is een eeuw lang de toonaangevende autoriteit geweest op dit gebied. Hij bekleedde verschillende hoge staatsbetrekkingen en was van 1645 af hoogleraar te Leipzig.
Als doel der straf leerde hij wedervergelding naast afschrikking. Onder zijn invloed kwam een driedelige onderscheiding van de strafbare feiten in gebruik, welke samenhing met de zwaarte van het vergrijp, de grootte der straf en de rechterlijke bevoegdheid. Hij zocht verschil tussen crimina levia, atrocia en atrocissima, wat later terug te vinden is in de Code Pénal als contraventions, délits en crimes — overtredingen, wanbedrijven en misdaden. Deze drieledige indeling is in verschillende wetgevingen overgenomen, doch wordt tegenwoordig, o.a. in Nederland, niet meer gevolgd.Zijn vele geschriften kenmerken zich door helderheid van stijl; karakteristiek is overigens, dat hij een voorstander is van een hard en scherp optreden tegen de misdadiger.
Bibl.: Decisiones illustres Saxoniae; Definitiones forenses; Definitiones Ecclesiasticae; De lege regia Germanorum; Synopsis juris feudalis; Processus juris Saxoniae; Practica nova Imperialis Saxonica rerum criminalium(i635); Jurisprudentia Romano Saxonica (1638); Jurisprudentia ecclesiastica seu consistorialis (1649).
