(Gr. ftaQVTovog, barytonos, zwaar klinkend) is:
1. Een mannelijke stemsoort gelegen tussen de lage (bas) en de hoge (tenor) mannenstem. De omvang is ongeveer van G, tot g'. Men onderscheidt een hoge en een lage bariton. De hoge krachtige baritonstem wordt helden-bariton genoemd, de hoge lyrische baritonstem heet bariton-Martin (naar den Fransen zanger J. B. Martin). De gemiddelde en meest voorkomende baritonstem wordt ook wel basse chantante genoemd.
2. Een koperen blaasinstrument, ook euphonium of baritonhoorn geheten, met drie tot vijf ventielen, voorkomend in tuba-, ellips- en in heliconvorm. De buislengte van de bariton is gelijk aan die van de tenorhoorn (behorende tot de instrumentenfamilie van de saxhoorns), waarmede de bariton vaak verwisseld wordt, doch de laatstgenoemde heeft een wijdere mensuur, die de omvang naar de laagte groter en de klank voller maakt. De stemming is meestal in bes, de omvang is dan van bes contra tot bes'. Ook de stemming in C komt voor. Het instrument werd in 1843 door Sommer te Weimar voorgesteld en eerst euphonium genoemd.
3. Een laag type van een instrumentenfamilie, bijv. baritonhobo, baritonsarrusofoon, baritonsaxhoorn, baritonsaxofoon.
4. Een strijkinstrument (z baryton).
