is de naam voor de hoogste mannenstemsoort. De naam is afkomstig van de meerstemmige middeleeuwse koormuziek waarin één stem de hoofdlijn hield.
Deze stem heette de tenor (van tenere = houden). Tegen deze hoofdstem werden een lagere (contratenor bassus) en een hogere (contratenor altus) gecontrapunteerd, terwijl daarboven nog de discantus of supremus lag. Zo werd de tenor de op een na laagste stem in de normale vierstemmige schrijfwijze. In analogie daarmee noemt men in instrumentale muziek een bepaalde stem, die in het tenorregister boven het basfundament ligt en waarboven nog twee (of meer) andere instrumentale stemmen liggen: de „tenor”.Ook in instrumentenfamilies noemt men de types met een tenorale omvang de tenor, bijv. tenorhoorn, tenortrombone, tenorhobo, tenorfluit, tenorviool, tenorsaxophoon, tenortuba.
Voor de zangstem en voor sommige tenorinstrumenten wordt een tenorsleutel gebruikt, d.i. een C-sleutel op de vierde lijn.
Bij de tenorzangstem onderscheidt men twee typen; de lyrische tenor met een omvang van C-C" met een lichte beweeglijke stem en de heldentenor, die niet hoger komt dan bes', maar een vol baritonaal timbre heeft.
