Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 05-01-2022

Bankseelanden

betekenis & definitie

heet een eilandengroep van de Nieuwe Hebriden in Melanesië, gelegen tussen 130 27,-i3t> 49'Z.Br. en i66° 4i'-i67° 40'O.L. v. Gr.

Geologisch zijn zij de voortzetting van het oude, uit gneis bestaande gebergte der Nieuwe Hebriden met veel vulkanische en postvulkanische verschijnselen. Ze zijn dicht met bos begroeid en rijk aan water. Samen beslaan zij een oppervlakte van 794 kma en tellen 5000 bewoners. De belangrijkste twee eilanden zijn Vanua Lava, met de haven Patterson en Gaua; merkwaardig is Ureparapara, een 740 m hoge vulkaan met aan de oostzijde een weggeslagen kraterrand waardoor de zee binnengedrongen is. De taal van de bewoners van het kleine eiland Mota werd door de „Anglican diocese” of Melanesië gekozen als algemene taal.

< >