(d.i. stad der wilde ooftbomen) is het handelscentrum en de hoofdstad van het koninkrijk Siam (Thailand), Prades Thai of Muang Thai. Liggende op 130 45' N.Br. en ioo° 30' O.L. v.
Gr. en ruim 30 km van de zee verwijderd, strekt de stad zich uit langs de oevers van de Menam en over verscheidene eilanden van de hier 400 m brede rivier. Op de oostelijke oever ligt de eigenlijke stad, op de westelijke oever de werven. Ten Z. van de eigenlijke stad is het handelskwartier gevestigd. De stad is met kanalen doorsneden. Zij is het „Aziatisch Venetië”, waar het voornaamste verkeer vroeger door middel van gondels en andere vaartuigen plaats had. Thans worden er allerlei moderne voertuigen gebruikt.
Een groot gedeelte der bevolking bewoont drijvende huizen op de rivier, die op bamboevlotten gebouwd, met palmbladeren gedekt, van een veranda voorzien en aan ingeheide palen vastgelegd zijn. In de lage, telkenjare aan overstroming blootgestelde gedeelten, zijn de huizen op 2 h 3 m hoge palen gebouwd en bijna alle van bamboes en palmbladeren vervaardigd. De paleizen zijn in Chinese stijl. Het paleis van den koning ligt achter een hoge muur van 1300 m omvang en is van binnen met marmer en graniet bevloerd. Tot het paleis behoren een rechtszaal, een boekerij, een tuighuis, een geschut-gieterij, een schouwburg, tempels, stallen voor paarden en olifanten enz. Er zijn reusachtige en ook kostbare beelden van Boeddha.
De tempels in de stad liggen meestal op hoogten en zijn rijk versierd; de mooiste is de pagode Wat Tsjeng-, de pagode Phrakeo heeft enorme beeldwerken, het leven van Boeddha symboliserend, belangrijk is voorts de Wat Aroen. Aan de tempels zijn steeds kloosters verbonden, welke dikwijls door 200 a 300 monniken bewoond worden. De bevolking van de stad en omgeving is ongeveer 1 millioen 'groot (in 1931: 935000; de eigenlijke stad ruim 500 000). Naast Siamezen wonen er vele Chinezen (bijna 400 000), benevens Birmanen en Maleiers. Vreemdelingen, zoals de Christenen, bewonen afzonderlijke gedeelten der stad, de Chinezen maken daarop een uitzondering. De gemiddelde temperatuur bedraagt 26,7 gr. C.In Bangkok zijn vele rijstpellerijen en houtzaagmolens. Daar Siam een overwegend agrarisch land is, worden via Bangkok bodemproducten uitgevoerd zoals rijst, rubber, peper, hout, ook rundvee en vis. Aan delfstoffen worden tin en wolfram uitgevoerd. Ingevoerd worden industrieproducten. Het havenverkeer wordt belemmerd door een bank voor de mond van de Menam, waardoor schepen met meer dan 13 voet diepgang de stad niet kunnen bereiken. Men is thans doende de haven toegankelijk te maken (uitdiepen tot 26 voet) voor grotere schepen.
In i939/’40 liepen 960 schepen (totaal i 426000 ton) de haven binnen en 961 (1 429000 ton) vertrokken er. Spoorwegen verbinden Bangkok o.a. met Tsjiengmai (Birmagrens) en met Padang Besar (aansluiting spoorwegen Maleis schiereiland).
Bangkok vormt met het aangrenzende gebied een zelfstandige provincie onder het onmiddellijk bestuur van den koning. 16 km ten N. van de stad ligt op een berg de bedevaartplaats Phrabat met een door verscheiden muren omringd klooster. In een vergulde toren met een door zilveren platen bedekte vloer, bevindt zich achter een zilveren hekwerk de beroemde indruk van Boeddha’s voetstap; op de achtergrond een 2 m hoog standbeeld van Boeddha, onder een gouden, met edelgesteenten versierde troonhemel.
In Wereldoorlog II werd Bangkok op 9 Dec. 1941 door de Japanners bezet, nadat de regering van Thailand en Japan een verdrag hadden gesloten, waarbij aan de Japanse troepen vrije doortocht werd verleend en Japan de zelfstandigheid van Thailand garandeerde. Op 11 Dec. 1941 sloten Japan en Thailand een of- en defensief verbond. welk verdrag te Bangkok werd gesloten.
