noemde men vooreerst, ook in moderne tijd, vaak een lichting van manschappen der militie en vooral van de schutterij, zulks naar analogie van de termen heerban of weerban, die in de middeleeuwen gebruikelijk waren voor de openbare oproeping van den leenheer aan zijn vazallen, om de nodige manschappen voor de oorlog bijeen te brengen. De tweede oproeping van manschappen, die zich tot de diepere lagemvan de horigen dezer vazallen uitstrekte, heette de achterban.
Voorts kent men in militaire zaken het „openen en sluiten van de ban”: een militaire plechtigheid bij de eedaflegging van officieren en bij andere gelegenheden, waarbij een Koninklijk Besluit wordt voorgelezen. Het openen, resp. sluiten van de ban gaat alsdan vooraf aan, resp. volgt op een toespraak van H.M. de Koningin of het voorlezen van het K.B. Het bestaat uit het slaan of blazen van het signaal „opent de ban” of „sluit de ban”; indien een muziekcorps aanwezig is wordt het signaal gevolgd door de eerste reprise van het Wilhelmus. De aanwezige militairen brengen tijdens het openen en sluiten van de ban de eregroet.
