met de erenaam al-Malik al-Zahir was een van de krachtigste figuren onder de Egyptische Mammelukken. Hij was in 1223 in een Tataarse stam in Rusland geboren en was als slaaf naar Syrië en later naar Egypte gekomen.
Onder den Mammelukkensultan Koetoez nam hij deel aan de slag van Ain Djaloet tegen de Mongolen (3 Sept. 1260). Kort daarna bracht hij uit wrok den regerenden sultan om het leven en liet zichzelf tot sultan van Egypte uitroepen (23 Oct. 1260). Door zijn grote politieke talenten wist hij Egypte te vrijwaren tegen invallen van Mongolen en Kruisvaarders en tegen inwendige politiek-religieuze omwentelingspogingen. Hij deed een afstammeling van het geslacht der Abbasiedische kaliefen naar zijn hof komen om zo aan zijn regering hogere luister te geven. Met Christelijke vorsten in Italië en Spanje, evenals met den Byzantijnsen keizer sloot hij verdragen. In Palestina en Syrië maakte hij grote veroveringen op de Kruisvaarders (verovering van Antiochië) en in het Christelijke Armenië richtte hij grote verwoestingen aan.
Ook Nubië wist hij bij het Mammelukkenrijk te voegen. Zijn successen dankte hij mede aan zijn groot organisatietalent. Terecht mag men in hem een hersteller zien van de politieke macht van de Islam. Hij stierf op 1 Juli 1277 en werd door zijn zoon Baraka opgevolgd.Baibars’ daden hebben aanleiding gegeven tot een zeer omvangrijke legendencyclus, die de Baibarsroman wordt genoemd en tot heden toe in Egypte populair is.
Lit.: E. M. Quatremère, Histoire des Sultans Mamelouks, 2 vol. (Paris 1837-1845).
