beroemd Japans Sjintöistisch geleerde (Koebota, provincie Dewa, 1776- 1843), was een vurig aanhanger van het keizerlijk huis gedurende de latere Edo-periode. Zoon uit de Owada-familie, week hij in 1795 uit naar Edo, waar hij in 1800 werd geadopteerd door de samurai Hirata Atsoeyasoe.
In 1801 maakte hij kennis met Motoöri Norinaga’s geschriften en twee maanden voor diens dood werd hij zijn leerling. In 1804 begon hij zelf leerlingen om zich te groeperen onder wie hij zich een grote aanhang verwierf. Tot het einde van zijn loopbaan schreef hij meer dan 100 werken, waarvan verschillende een enorm aantal lezers vonden. In zijn meest gelezen werken, waartoe o.a. behoren de Kosjiseibun, de Kosjitchô en de Kosjiden, die verklaringen geven van en toelichtingen op de Kodzjiki-Kromek van oude zaken — en de Nihongi-kroniek van Japan — toont hij zich een vurig aanhanger en vernieuwer van de Sjintô-leer, een fel patriot en vereerder van het keizerlijk huis en van de oude gebruiken van het Yamato damasjii (uitdrukking voor ridderlijkheid, trouw en vaderlandsliefde). Met Motoöri Norinaga en Kamo Maboetchi moet hij beschouwd worden als stichter van de beweging tot herstel van de keizerlijke macht en de daarop volgende keizerverering.
