Westgothisch vorst (Thervingorum judex, d.i. vorst bij de Thervingers, of tak der Westgoten die zich na 332 als foederati hadden gevestigd tussen Dniester en Donau), werd door keizer Valens, omdat hij diens mededinger Procopius had gesteund, in 367 n. Chr. aangevallen en moest zich in 369 gewonnen geven.
Hij streefde ernaar, de Westgoten onder zijn gezag te verenigen, en kwam daarbij in conflict met een ander hoofd, Frithigern, die verslagen werd doch steun ging zoeken bij keizer Valens. Met de steun van dezen laatste overwon Frithigern, en als blijk van erkentelijkheid bekeerde hij zich tot het arianisme, de godsdienst welke Valens beleed. Deze herhaalde conflicten met den Romeinsen keizer deden Athanarik haat opvatten tegen al wat Romeins was, en dit uitte zich vnl. op het gebied van de godsdienst. Verwoede vervolgingen tegen de Christenen, vooral tegen de Arianen, kenmerkten dan ook zijn regering van 369 af. Of ook Rooms Katholieken slachtoffer van de vervolging werden, is twijfelachtig. Naderhand volgde een toenadering tussen Athanarik en Frithigern, en de eerste slaagde erin, zijn gezag opnieuw over de Westgoten uit te breiden.
Hij had in 375 het hoofd te bieden aan de Hunnen en moest zich met het deel van zijn volk dat hem trouw bleef, in de Zevenburgse bergen terugtrekken, terwijl het overige deel van de Westgoten onder Frithigern in het voorjaar van 376 de wijk nam naar Thracië, zich als Romeinse foederati daar vestigden en het arianisme aankleefden. Van toen af werd dit de nationale godsdienst van dit volk. Ze kwamen echter in opstand tegen Valens, die 9 Aug. 378 bij Adrianopel verslagen en gedood werd. Pas in 380 werd de vrede hersteld. Frithigern was reeds gestorven en Athanarik werd nu de onbetwiste heerser over het thans verenigde Westgothische volk. Hij werd plechtig te Constantinopel ontvangen (11 Jan. 381), doch stierf 14 dagen later (25 Jan. 381). Zijn opvolger was de beroemde Alarik.PROF. DR J. DHONDT
Lit.: O. Seeck, Gesch. des Untergangs der antiken Welt, T. V (Stuttgart 1913); F. Runkel, Die Schlacht bei Adrianopel (Rostock 1903).
