markgraaf van Ivrea (955 - Fructuaria 14 Dec. 1015), probeerde — gesteund door velen, die de heerschappij der Duitse keizers als een vreemde heerschappij voelden, maar tegengewerkt door den Paus, die steeds de Langobarden vijandig gezind was, — zijn rijk uit te breiden tot een hersteld Langobardenrijk over heel NoordItalië. Eerst slaagde hij en werd na de dood van Otto III (23 Jan. 1002) op 15 Febr. 1002 te Pavia tot koning der Langobarden verkozen.
Een ogenblik handhaafde hij zich en scheen den nieuwen Duitsen koning, Hendrik II, te kunnen tegenhouden. Dit lukte echter niet, Hendrik II zelf liet zich de Langobardenkroon opzetten (15 Mei 1004). Wel herkreeg Arduino na zijn vertrek weer enig aanzien; de meeste steden echter, vooral Milaan en Ravenna, kozen de zijde van Hendrik. Toen deze in 1013 weer in Italië kwam, om tot keizer te worden gekroond, vluchtte Arduino, door zijn aanhangers verlaten, in het klooster Fructuaria, waar hij in 1015 stierf.Lit.: B. Di Vesme, II re Arduino e la riscossa italica contro Ottone III ed Arrigo I (Pinerolo 1900); G. Romano, Ledominazioni barbariche in Italia (395-1024) (Milanoigio) ; L. Provana, Studi critici sovra la storia d’Italia ai tempi del re Ardoino (Torino 1844).
