Engels staatsman (Tredegar, Zuid-Wales, 15 Nov. 1897), moest reeds op 13-jarige leeftijd de mijnen in; zes jaar later leidde hij een kolenstaking van 40 000 man. Hiermee begon zijn activiteit in de vakbeweging.
In 1929 kwam hij in het Lagerhuis. Tien jaren later werd hij uit de Labour Party gestoten wegens zijn radicale denkbeelden, doch moest op verlangen van de mijnwerkers weer worden opgenomen.In Wereldoorlog II behoorde hij tot de felste critici van Churchill en de coalitie-regering, die naar zijn mening de arbeidersbeweging geheel onder de contrôle van de conservatieven had gebracht. In 1944 trok hij van leer tegen de antistakingsmaatregelen van zijn partijgenoot Bevin. Na de overwinning van Labour in 1945 werd hij minister van gezondheid, in welke functie hij het moeilijke probleem van het door het oorlogsgeweld ontstane tekort aan woningruimte moet oplossen. Zijn ontwerp voor de nationalisatie van de medische verzorging van zieken lokte veel protest in de medische wereld uit.
