werd aanvankelijk in de psychiatrie als een zelfstandige ziekte beschouwd. Later onderzoek (Bonhoeffer) bracht aan het licht, dat amentia moet worden opgevat als een bepaalde wijze van reageren van de psyche op van buiten af komende of in het lichaam zelf gevormde, schadelijk werkende stoffen.
Het is een zgn. exogeen reactietype. Het psychische toestandsbeeld wordt gekenmerkt door vermindering van het bewustzijn. De zieke kan de buitenwereld, waarop hij zich telkens weer richt (dit in onderscheiding met toestanden als delirium), niet bevatten. Hij komt daardoor in een toestand van verbijstering. Om dit kern verschijnsel groeperen zich hallucinatoire belevingen , verwardheid en stoornissen in het bewegen: katatone symptomen. De schadelijk werkende stoffen kunnen ontstaan door auto-intoxicaties, infectieziekten en vooral stoornissen in het kraambed. De meeste puerperale psychoses dragen een amentieel karakter. De duur van deze psychotische toestanden wisselt tussen enkele weken en vele maanden.
