Frans dramaturg (Parijs ca 1572-1632), begon zijn dramaturgisch werk ca 1592 en speelde er zelf in mee. Als later Molière trekt hij al vroeg de provincie in.
Ca 1598 wordt hij bezoldigd toneelstukkenleverancier (poète à gages) en schrijft treurspelen, tragi-comedies, blijspelen en pastorales, vermoedelijk voor de troep van Valleran le Conté. De eerste voorstellingen, die wij met zekerheid kennen uit deze periode, dateren van begin 1599 en worden gegeven in het Hotel de Bourgogne*. In 1613 wordt de troep gesignaleerd in Leiden en Den Haag. Na de dood van Valleran le Conté werd Pierre le Messier, gen. Bellerose hoofd van de troep; het is vrijwel zeker, dat Hardy door een overeenkomst met hem zijn stukken niet kon publiceren. Pas in 1623 verscheen Théogène et Cariclée, dl I, 8 stukken, 1624; dl II 6 stukken, 1625; dl III, 6 stukken, 1626; daarna komen verschillende stukken gelijktijdig uit.
In 1626 werd Hardy poète à gages van Claude Deschamps, hoofd van de troep les Vieux Comédiens du Roi; dat jaar volgt dl 4 van zijn werken, 7 stukken; in 1628 komt dl 5, 6 stukken. In het geheel heeft Hardy ca 600 stukken geschreven; daarvan zijn maar 34 bewaard gebleven. Hardy heeft grote invloed uitgeoefend op de ontwikkeling van het oratorische, breedsprakige en aan gebeurtenissen arme Renaissance-treurspel. De handeling strekt zich bij hem over verschillende dagen, zelfs over maanden uit. Een groot dichter is hij niet, een psycholoog evenmin; het tempo waarin hij werkte, zal daaraan wel niet vreemd geweest zijn.DR G. G. ELLERBROEK
Bibl.: Théogène et Cariclée (1623; herdr. 1628); Théâtre d’Alexandre Hardy (iste dl 1624, 2de dl 1625, 3de dl 1626, 4de dl 1626, 5de dl 1628). Enkele titels: Didon, Panthée, la Mort d’Achille (treurspel), Alceste, Gornélie, Dorise (tragi-com.), Alphée, Alcée, Triomphe d’amour (pastorales). Moderne uitg.: Théâtre d’Al. H., Parisien door Stengel (5 dln, 1884).
Lit.: E. Rigal, Al. H. (1889; tot deze datum verreweg het belangrijkste werk); G. Lanson, Etudes sur les origines de la tragédie classique en France (1903); H. C. Lancaster, Two lost Plays by Al.
H., in: Mod. Lang. Notes (1912); Idem, History of French Dram. Lit. in the 17Ü1 Cent. (1929); S. Wilma Deierkauf-Holsboer, Vie d’Al. H. in: Proceedings of the Amer.
Philos. Soc. vol. 91, no 4 ( 1947) (brengt heel veel nieuws over H. en zijn tijd en nieuwe datering van verschillende stukken).
