Frans criticus (Tournus i Apr. 1874-Genève 17 Apr. 1936), door Bergson beïnvloed, maar ondogmatisch, wist niet alleen de ideeënrijkdom van een Maurras te waarderen, maar ook de subtiele poëzie van een hermetisch dichter als Mallarmé. Hem boeide vooral de physiologie van de critiek.
In zijn politieke studies zocht hij naar historische of filosofische achtergronden. In de Nouvelle Revue Française schreef hij jarenlang de van grote eruditie en fijn taalgevoel getuigende Réflexions, waarvan de meeste na zijn dood zijn gebundeld. Zijn posthuum uitgekomen werk Histoire de la littérature française, t. II De 1789 à nos jours (1936) is een getuigenis van zijn oorspronkelijkheid, maar was toen kennelijk nog niet klaar voor publicatie.Lit.: La poésie de Stéphane Mallarmé (1912); Les heures de l’Acropole (1913); Trente ans de vie française: I Les Idées de Charles Maurras (1920); Il La vie de Maurice Barrés (1921); III Le Bergsonisme (1924, 2 vol.); Gustave Flaubert (1922); La Campagne avec Thucydide (1922); Paul Valéry (1924); Trente ans de vie française; Intérieurs: Baudelaire, Fromentin, Amiel (1925) ; Le Liseur de romans (1925) ; Les Princes lorrains (1925); La République des Professeurs (1927); C.Juny (1928); L’Acropole (1929) ; Amiel ou la part du rêve (1930) ; Physiologie delà critique ( 1930) ; Mistral ou la République du Soleil ( 1930) ; Stendhal (1931); Les Idées politiques de la France (1932) ; Réflexions sur la littérature (1938); Réflexions sur le roman (1938); Réflexions sur la critique (1939); Panurge à la guerre (1941).
Lit.: Spec. no van de N.R.F., dl XLVII (Juli-Dec. 1936); Léo Spitzer, Patterns of Thought in the Style of A. Th. in: Mod. Lang. Quart, dl IX (1948); A. Glauser, A. Th. et la critique créatrice (1952).
