(naar het Grieks agogos = leidend) is een door den musicoloog H. Riemann ingevoerde term voor de leer der modificaties in het tempo ter wille van een expressieve voordracht.
Deze wijzigingen worden slechts zelden door het voorschrift Tempo rubato e.d. aangegeven, doch meestal aan het inzicht van den speler overgelaten. Ook de minimale verlengingen en verkortingen van een enkele toon ter accentuering van de melodische betekenis behoren tot de agogiek (z accent).Lit.: H. Riemann, Musikalische Dynamik und Agogik (1884).
