(1) is de in Engeland, deV. S. en de Britse Dominions, officiële en gebruikelijke term voor een schriftelijke verklaring, dragende het karakter van een getuigenis, en bezworen ten overstaan van een persoon, bevoegd om een eed af te nemen (in Engeland: de Commissioner Jor Oaths, een beroep dat gewoonlijk door sollicitors, als nevenfunctie wordt uitgeoefend.
In principe heeft, voor de gerechten, het Affidavit dezelfde bewijskracht als de mondeling beëdigde verklaring.Het woord Affidavit heeft laatstelijk op het Continent een speciale betekenis gekregen in verband met de emigratie naar de V. S. Volgens de emigratie-regelingen der V. S. vormt een beëdigde verklaring van een verwant of ander nabijstaand persoon, inhoudende dat deze financieel in staat en bereid is in het onderhoud van den aspirant-immigrant te voorzien, een der voorwaarden van toelating tot het grondgebied. Aldus wordt, ook in Nederland, met Affidavit zonder meer dikwijls deze verklaring aangeduid.
PROF. MR I. KISCH
Lit.: Wharton’s Law Lexicon (London 1938), s. v. Affidavit.
(2) is een verklaring omtrent de identiteit van den houder van een effect tot vrijstelling van buitenlandse couponbelasting.
