Frans romanschrijver (Noyons, Drôme 4 Aug. 1888 - Grasse 18 Nov. 1917), bracht zijn jeugd te Parijs door en werd daar voor leraar opgeleid; hij verkoos echter een literaire loopbaan en werd secretaris van Catulle Mendès. Na diens dood was hij als journalist werkzaam, publiceerde zijn eerste gedichten en oogstte succes met de opvoering van zijn stuk: La première Bérénice.
Toen brak Wereldoorlog I uit: Bertrand nam dienst. Hij werd tweemaal gewond, werd afgekeurd en stierf ten slotte aan zijn verwondingen. Hij heeft zijn eigen oorlogsbevindingen neergelegd in het aangrijpende L’appel du sol (1916); de hoofdpersoon, een scepticus als Bertrand zelf, strijdt echter, wanneer zijn land hem roept om het te verdedigen, met een ongekende geestdrift. L’orage sur le jardin de Candide (1917) behelst dialogen tussen zes onsterfelijke figuren uit de wereldliteratuur, o.a. Faust, Achilles, Don Quichote; in dit filosofische werk betoont Bertrand zich een leerling van Anatole France* en Voltaire*.Bibl.: Les soirs ardents (1908); Catulle Mendès (1908); Les jardins de Priape (1915); La victoire de Lorraine (1915); La conquête de l’Autriche par l’Allemagne (1916); Le verger de Cypris (1917); L’illusion du préfet Mucius (1917); en posthuum: Sonnets sur la nature (1923).
