of Bloteling, beroemd kopergraveur (plaatsnijder), etser, tekenaar, vervaardiger van zwarte-kunstprenten en uitgever (Amsterdam 2 Dec. 1640 - 20 Jan. 1690), was leerling van de portretgraveur Cornelis van Dalen en ging na in Amsterdam als meester te hebben gewerkt, in 1672, vergezeld door zijn zwager en leerling G. Valck en zijn leerling Joh. van Munninckhuysen, naar Londen, om in 1676 weer naar Amsterdam terug te keren.
In 1678 hebben de Staten van Holland hem en Valck het monopolie verleend voor het uitgeven van kaarten en prenten, waaraan hij sindsdien zijn meeste tijd besteedde. Te Londen is zijn werk, vooral de zwarte-kunstprent, op hoge prijs gesteld, vandaar zijn vierjarig verblijf aldaar. Vele portretten van de adel heeft hij er gegraveerd, evenals hij dat in eigen land heeft gedaan van bekende schilders, als Frans Hals, Govert Flinck, Fr. van Mieris, B. van der Helst e.a. Vooral bekend is zijn gravure naar het ruiterportret van Muylman door Thomas de Keyser; mooier nog zijn doodgezwegen gegraveerd portret van Michiel de Ruyter, naar Jan Lievens, het beste portret, dat wij van deze grote zeeheld bezitten. Hem wordt de uitvinding toegeschreven van het instrument de „wieg”, waarmee, ten behoeve van zijn zwarte-kunstprenten, de graveerplaat gelijkmatig kon worden gegreind. Vermoedelijk is de wieg ook reeds door Vaillant toegepast, doch Blootelingh bracht het stelselmatig gebruik van wieg en schrapstaal voor het eerst tot volledige ontwikkeling.Lit.: Wessely in Naumann’s Arcbiv, dl XIII. Oud Holland, dl III.
