Björnstjerna (Magnus Friedrich Ferdinand, graaf van), een Zweedsch generaal, staatsman en schrijver, werd geboren te Dresden den 10den October 1779. Zijn vader bekleedde aldaar de betrekking van gezantschapssecretaris, zoodat de zoon in Duitschland werd opgevoed en eerst in 1793 in Zweden kwam, om er dienst te nemen in het leger. In Finland onderscheidde hij zich door zijne dapperheid, en werd weldra bevorderd tot majoor.
In April 1809 werd hij als buitengewoon gezant afgevaardigd naar Napoleon I, en hij ontmoette dezen daags vóór den slag bij Eckmühl. In 1812 onderhandelde hij te Londen over den verkoop van het eiland Guadeloupe, en in 1813 trok hij als overste met het Zweedsche leger naar Duitschland, om er Hamburg enz. te verdedigen. Hjj moest echter naar de noorder-armee terugtrekken en streed bij Groszbeeren en Dennewitz. Bjj het voorwaarts rukken naar de Elbe trok hij het eerst over die rivier, vatte post bij Wörlitz, maar moest die positie verlaten, waarna hij de stad Dessau stormenderhand innam; twee paarden werden hem toen onder het lijf doodgeschoten, een kanonskogel bezorgde hem eene geweldige kneuzing, en toch streed hij in den slag bij Leipzig.
Daarna onderhandelde hij omtrent de overgave van Lübeck en Maastricht, streed na den val van Parijs in Holstein en daarna in Noorwegen, en sloot eindelijk met prins Christiaan Frederik eene overeenkomst, waardoor Noorwegen en Zweden op den 20sten October 1814 werden vereenigd. In 1815 werd hij bevorderd tot adjudant-generaal en tot vrijheer, in 1820 tot luitenant-generaal, in 1826 tot graaf, en in 1828 tot 1846 was hij ambassadeur aan het hof van Groot-Brittanje. Van hier keerde hij naar Stokholm terug, en overleed aldaar den 6den October 1847. Hij heeft onderscheidene geschriften uitgegeven, vooral over staatsfinanciën, over het vertegenwoordigend stelsel , over de Britsche Koloniën in Indie, enz., en hij betoont zich daarin een man van vrijzinnige beginselen.
