Asinius, eigenlijk C. Asinius Pollio, een Romeinsch veldheer en staatsman, een uitnemend redenaar, geschiedschrijver en dicliter, werd geboren in het jaar 76 vóór Chr. Reeds in 54 trad hij op als aanklager tegen Cato, die als volkstribuun, ten gunste van Pompéjus en Crassus, de comitiën had opgeheven. In den strijd tusschen Pompéjus en Caesar koos Asinius de zijde van laatstgenoemde.
Na de verovering van Italië streed hij onder ('urio in Sicilië en Afrika, redde na den ongelukkigen strijd tegen koning Juba het overschot van het leger en nam deel aan den Pharsalischen veldslag (Augustus 48 vóór Chr.). In de volgende jaren ontmoeten wij hem nu eens als volkstribuun en praetor te Rome, dan weder strijdende in Afrika en Spanje. Toen het verdrag, na den dood van Caesar door den Senaat met Sextus Pompéjus gesloten, dezen uit Spanje verwijderde, bleef Asinius er achter als bevelhebber van 3 legioenen , waarmede hij zich, op aansporing van Octavianus, bij Antonius voegde. Het driemanschap bestemde hem om die reden tot consul in het volgende jaar, terwijl Antonius hem inmiddels belastte met het beheer van Gallia Transpadana. Bij de landverdeeling in dit gewest zorgde hij ervoor, dat Virgilius zijn landgoed behield. Later wist hij Domitius Ahenobarbus tot de zaak van Antonius over te halen en vervulde te Brundusium de rol van een vredelievenden bemiddelaar tusschen Antonius en Octavianus. Het driemanschap bevorderde hem toen tot het ambt van consul (40 vóór Chr.). In het volgende jaar streed hij in Dalmatië tegen de Illyriërs, die de partij van Brutus hadden ondersteund, veroverde de stad Salonae en trok triumferend zijne vaderstad binnen. Weldra verwijderde hij zich van het tooneel van den staatkundigen strijd en wijdde zijne krachten aan den Senaat en aan de handhaving van het regt, terwijl hij zijn vrijen tijd besteedde aan de beoefening van kunst en wetenschap. Hij overleed in het jaar 4 na Chr. op zijne Tusculaansche villa.
Asinius behoort tot de merkwaardigste wetenschappelijke mannen van zijn tijd. Hij stichtte de eerste openbare boekerij in den voorhof van den tempel der Vrijheid op den Aventijnschen berg. Hieraan besteedde hij het geld van den in Dalmatië behaalden buit. Voorts voerde hij de gewoonte in, om opstellen en gedichten in een kring van wetenschappelijke vrienden voor te lezen en daarover hun oordeel te vernemen. Van zijne werken zijn enkel fragmenten overgebleven. Den meesten roem behaalde hij met zijne redevoeringen. Ook heeft hij eene Romeinsche geschiedenis in 16 boeken geschreven, welke over den tijd der burgeroorlogen handelde , en onder zijne gedichten bevonden zich eenige treurspelen.
Zijn zoon C. Asinius Gallus, Saloninus, senator in de dagen van Augustus en Tibérius, was desgelijks schrijver en dichter. Hij was gehuwd met Vipsania Agrippina, de verstootene gemalin van laatstgenoemden Keizer, en zoowel om die reden als om zijne vrijmoedigheid was hij bij Tibérius gehaat. In het jaar 30 na Chr. werd hij door den Senaat ter dood veroordeeld , maar de dwingeland sloot hem drie jaren op in den kerker, waar hem het noodige schier onthouden werd, en belasterde hem na de uitvoering van het vonnis.
