Anio (De), thans de Aniene of de Teverone genaamd, is eene rivier in Midden-Italië, die reeds in de dagen der Oudheid beroemd was wegens hare prachtige oevers en watervallen. Zij ontspringt aan den zuidelijken zoom der Campagna in het gebergte bij Trevi aan de grenzen van Napels, stroomt aanvankelijk met onstuimige snelheid door een diep, naauw en kronkelend dal en ontvangt bij het hedendaagsche Tivoli de heldere wateren der Digentia. Boven laatstgenoemd stadje ontmoet men de watervallen, van welke sommige zeer schoon zijn.
De eerste ontstaat door het kanaal van Bernini en stort met indrukwekkende kracht zijne watermassa bij den tempel van Venus uit. De eigenlijke rivier zet haren loop voort tot aan de stad, wentelt hare wateren over een dam van rotsblokken en verdwijnt schier geheel en al in een diep rotsgewelf, dat in den loop der eeuwen door de kracht van den stroom is uitgehold en den naam van Neptunus-grot draagt. Hieruit treedt hij donderend en schuimend te voorschijn en daalt neêr in de kloof, waarin ook het kanaal van Bernini uitloopt. Op een kleinen afstand vandaar vormt de rivier, tusschen rotswanden ter hoogte van 7 tot 17 Ned. el voortstroomend, een nieuwen val en dringt daarna wederom in een onderaardsch hol, de Grot der Sirenen. De rotsen, die hier de beide oevers verbinden, dragen den naam van Ponte Lupo. Nog verder storten zich van boschrijke heuvels de Cascatellen (kleine watervallen) in de rivier. Deze ontstaan door armen, die reeds boven de Neptunus-grot uit de Anio zijn afgeleid en als beweegkracht dienst doen. Men vindt hier aan hare oevers merkwaardige bouwvallen en een weelderigen plantengroei. Beneden Ponte Lupo wordt het dal breeder, en de rivier vloeit kalm naar de Tiber, waarin zij zich bij Antemnae uitstort.
