Aland of Alaud was in het laatst der 13de eeuw baljuw van Zuid-Holland en een ijverig voorstander van Wolfaart van Borselen. Toen graaf Jan II met laatstgenoemde zich in 1298 meester had gemaakt van het slot te IJsselstein, werden de gevangenen ten getale van 16 naar Dordrecht gevoerd, waar volgens het verdrag de helft ter dood zou worden gebragt. Aland verscheen er in zijne waardigheid, om over het lot der gevangenen te beslissen.
De regters te Dordrecht wilden echter niets meer toegeven dan dat hij met hen zitting zou houden, — en dat wel uit gunst, zoodat hunne regten er niet door verkort werden. Aland nam die voorwaarde aan, maar toen graaf Jan en van Borselen verschenen, ontkende hij het, dat zoodanige voorwaarde gemaakt was. De Dordrechtenaars beriepen zich op hunne regten, zoodat de Graaf en zijn vriend vertoornd de veste verlieten, nadat aan den Baljuw was opgedragen, de overheid der stad te dagen voor ’s Graven Vierschaar te Delft. Zij verschenen, maar wilden niet toegeven, zoodat de Graaf besloot, Dordrecht te belegeren. Toen het beleg opgebroken werd, zag Aland zich door de belegerden omsingeld. Hij moest zich overgeven en werd, toen men hem binnen Dordrecht bragt, door het graauw vermoord.
