Twee pauzen hebben dezen naam gedragen. De eerste, een Romein, werd in 535 tot die waardigheid gekozen en reisde in 536, door Theodatus, koning der Oost-Gothen gedwongen, naar Constantinopel, om den vrede tot stand te brengen tusschen dien Koning en keizer Justinianus, wiens veldheer Belisarius in Italië was doorgedrongen. Het doel van zijn togt werd verijdeld door-dien koning Theodatus inmiddels meer tot den oorlog begon over te hellen. Hij bewerkte gedurende zijn verblijf te Constantinopel, dat de patriarch Anthimus, bij den Keizer van Eutychiaansche ketterij verdacht, veroordeeld en van zijn ambt ontzet werd. Hij — namelijk Agapetus I — overleed in datzelfde jaar.
Agapetus II, desgelijks een Romein, droeg de pauselijke kroon van 946 tot 955 en riep den Duitschen keizer Otto I te hulp tegen de dwingelandij van Berengarius II, die zich tot koning van Italië had opgeworpen. Wegens den strijd van Hugo, den zoon van graaf Herbert van Vermandois en den monnik Artold om het aartsbisdom van Rheims, belegde hij eene kerkvergadering te Ingelheim, waar Otto I en Lodewijk van Frankrijk tegenwoordig waren. Hugo werd er in den ban gedaan. Deze Paus heeft zeer geijverd voor de uitbreiding van het Christendom in het Noorden.
Ook een heilige der Roomsch-Katholieke kerk draagt dien naam. Hij stierf den marteldood in het jaar 270 onder de regering van Aurelianus. Zijne gedachtenis wordt gevierd op den 18den Augustus.
