(declinatie) Zoo noemt men den afstand van een hemellicht van den evenaar. Legt men door de beide polen des hemels en eene ster een grooten cirkel, dan is deze de declinatie-cirkel dier ster, en de boog van dien cirkel, begrepen tusschen de ster en den evenaar is hare afwijking of declinatie. Deze kan noorder- of zuider-declinatie wezen, naar gelang de ster tusschen den evenaar en de noordpool of tusschen den evenaar en de zuidpool gelegen is. Afwijking en regte klimming (rectascensio) — men raadplege dat artikel — bepalen de plaats eener ster aan het uitspansel, evenals lengte en breedte de plaats bepalen van een punt op de oppervlakte der aarde. Men vindt de afwijking door regtstreeksche waarneming, wanneer de poolshoogte der waarnemingsplaats bekend is. Zij is gelijk aan de hoogte van een hemellicht in den meridiaan, verminderd met de hoogte van den evenaar. Van een groot aantal vaste sterren is de afwijking bekend.
Afwijking van de magneetnaald noemt men den hoek, dien deze maakt met den meridiaan. Zij kan westelijk of oostelijk wezen. Zie het artikel magneetnaald.
