WEDERGEBOORTE - v. gemoedsvernieuwing bij welke de mensch, naar den geest als opnieuw, door kracht van Boven, geboren wordende uit den zondigen staat van een leven buiten Christus, overgaat tot een heilig leven in Christus : daar is geene zaligheid zonder de wedergeboorte in Jezus Christus.
— wedergeboorte der klassieke oudheid, renaissance.
