Stijgbeugel - m. (-s), (rijsch.) beugel waarin de ruiter den voet zet om op en af te stijgen en te rijden; stijgbeugel met den stegelreep; (fig.) den voet in den stijgbeugel hebben, een vast begin hebben bij eene carrière, met uitzicht op bevordering;
— (ontl.) een der drie gehoorbeentjes in de trommelholte van ’t oor, eenigszins op een stijgbeugel gelijkende.