Oorlog m. (-en), een strijd tusschen twee of meer volkeren, vorsten of staten: een aanvallende, een verdedigende oorlog; oorlog ter zee, te land; den oorlog verklaren;
— de kleine oorlog, het buit maken van convooien, bestoken van detachementen, over vallen van geïsoleerde posten enz.;
— zaken van oorlog, zaken den oorlog betreffende;
— het departement van oorlog, dat het opperbestuur des legers uitmaakt, ook wel alleen oorlog genoemd;
— de minister van oorlog, die aan het hoofd van het departement van oorlog staat;
— troepen op voet van oorlog, op de volledige getalsterkte gebracht en uitgerust om in den oorlog te trekken;
— (fig.) vijandschap tusschen twee personen: er is oorlog tusschen mij en Berthold, heete, onverzoenbare, doch wettige oorlog; in oorlog met iem. leven. OORLOGJE, o. (-s).
