(alleen nog in den verl. tijd : onttoog en het verl. deelw.: onttogen), buiten iemands macht of bereik brengen : hoe zegende ik den dag, die u ’t gevaar onttoog; door eene bocht der rivier was het broze vaartuig aan zijn oog onttogen;
— aan zich zélf onttogen, in geestvervoering, in verrukking;
— uit iets te voorschijn trekken : een kind, ternauwernood aan den moederlijken schoot onttogen.