v. (-en), het onderscheid maken tusschen twee of meer personen of zaken die verschillend zijn : de schrijver had die onderscheiding tusschen oud en nieuw achterwege moeten laten;
— het gunstig onderscheiden van iem.
bóven zijne gelijken, achting : de gevangene werd met de meeste onderscheiding en beleefdheid behandeld;
— een teeken, een blijk, een bewijs van de voorkeur die men geniet: hij kon deze opdracht als eene vereerende onderscheiding beschouwen.
