Nieuwsgierig bn. bw. (-er, -st), verlangende om te weten: gij zoudt een mensch nieuwsgierig maken; ik ben er niets nieuwsgierig naar;
— vaak in ongunstigen zin: verlangende dingen te weten waarmee men niet noodig heeft of die geen belang voor ons hebben: nieuwsgierig Aagje. NIEUWSGIERIGHEID, v. verlangen om te weten.
