Middelmatig bn. bw. (-er, -st), de middelmaat houdende: middelmatig groot;
— redelijk, eer slecht dan goed : hij zingt maar middelmatig; ik heb maar middelmatig plezier gehad; hoogst middelmatig.
MIDDELMATIGHEID, v. (...heden), eigenschap van iets wat niet uitstekend goed en niet bijzonder slecht is: hij behoort tot de middelmatigheden, steekt niet boven anderen uit.
MIDDELMATIGLIJK, bw. (w. g.).
