Luchtig bn. bw. (-er, -st), waar de lucht vrijen doorgang heeft, frisch, niet bedompt: eene luchtige plaats; een luchtig vertrek;
— het is hier vrij luchtig, tamelijk frisch, koel, winderig;
— (fig.) dun, licht; een luchtig kleed; het koren staat luchtig, niet dicht opeen;
— los, niet stijf gebakken: luchtig brood; luchtig gebak;
— gemakkelijk verteerbaar luchtige spijzen;
— lichtzinnig: er luchtig overheen loopen, iets zonder oplettendheid bewerken of bespreken;
— een luchtig meisje, niet zeer eerbaar. LUCHTIGJES, LUCHTIGLIJK, bw. LUCHTIGHEID, v. het luchtige; dunheid; losheid, vroolijkheid.
