KLATEREN, (klaterde, heeft geklaterd), een hetzij helder, hetzij dof en weergalmend geluid geven, inz. van snel stroomend water en van den donder: een zilveren beek klaterde langs de rotsen; de dender klatert. KLATERING, v. (-en), het klateren.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
