KIJVEN, (keef, heeft gekeven), tegen elkaar uitvaren met verheffing van stem en ongemeene radheid van tong een paar kijvende vischwijven;
— (spr.) waar twee kijven, hebben beiden schuld;
— op iem. kijven, hem heftig beknorren, hevig tegen hem uitvaren;
— hij kan zoo kijven, zoo op zijn poot spelen.