HUMUS, m. teelaarde, de donkere stof door verrotting en vermolming van organische stoffen ontstaan, die voor de vruchtbaarheid van den grond onmisbaar is;
—ACHTIG, bn. op humus gelijkende; een weinig humus bevattende;
—ARM, bn. humusarme zavelgrond, arm aan humus ;
—LAAG, v. (...lagen);
—RIJK, bn.;
—VORMING, v. het ontstaan van humus door het vergaan van organische stoffen;
—ZANDSTEENBANK, v. (-en), oerbank, van okergeel tot koffiebruin van kleur;
—ZUUR, o. (
—zuren), benaming der zuren, die zich in den humus ontwikkelen, wanneer de verwering onder onvoldoende toetreding der lucht plaats heeft.
